Eğitimde ezber bozan bir bakış açısı sunan, başarılı eğitimci Gamze Bilgin'in kaleme aldığı "İki Uç Arasındaki Köprü" adlı kitap, çok yakında okuyucularıyla buluşmaya hazırlanıyor. Raflarda yerini almaya hazırlanan kitap, eğitimde genellikle göz ardı edilen sevgi dilinin önemini, iletişimde ailenin ve okulun rolünü derinlemesine inceliyor.
Kitabı özel yapan diğer bir unsur ise tüm gelirinin 6 Şubat Yaşam Derneği aracılığıyla eğitim hayatına devam eden maddi desteğe ihtiyacı olan çocuklara bağışlanacak olması. Eğitim kitapları "ders kitabı" ağırlığında algılanırken, Gamze Bilgin'in eseri bu algıyı kırmaya aday. Kitabın önsözünü yazma fırsatı bulan dostu, Bilgin'in eğitimde sevgi, iletişim ve okul-aile ilişkilerine dair tecrübesine ve bilgisine dayanarak çizdiği bu "zor ama anlamlı yolun" kendisini çok heyecanlandırdığını belirtiyor.
Toplum olarak "Eğitim şart" ve "En büyük yatırım eğitimdir" gibi sözleri sıklıkla duysak da, eğitimi "sevgi" ile bir araya getirme fikri çoğu zaman gözden kaçıyor. Yıllarca eğitim ile öğretim arasındaki farklar tartışılırken, bir çocuğun sevgiyle öğrenmesinin önünü açacak adımların yeterince atılamadığına dikkat çekiliyor.
İşte tam da bu noktada Gamze Bilgin, "İki Uç Arasındaki Köprü" ile bir köprü kuruyor, okuyucularına yeni bir yol açıyor ve eğitimdeki engellerin üstesinden gelmeleri için rehberlik ediyor. Kitap, eğitimin sadece bilgi aktarımından ibaret olmadığını, gerçek öğrenme sürecinin sevgiyle başladığını, anlayışla büyüdüğünü ve saygıyla olgunlaştığını güçlü bir şekilde ifade ediyor.
"İki Uç Arasındaki Köprü" metaforuyla yola çıkan Gamze Bilgin, öğretmen ile öğrenci, okul ile aile, bilgi ile duygu arasında kurulan görünmez ama çok güçlü bağı gözler önüne seriyor. Bu kitap, eğitimin kalbindeki en temel unsur olan SEVGİ'ye bir SAYGI duruşu niteliğinde.
Farklı dünyalardan gelen insanların bir sınıf içinde nasıl ortak bir dil bulduğunu, birbirlerine nasıl köprü olduklarını ve bu köprülerin nasıl umutla, sabırla, anlayışla örüldüğünü anlatan "İki Uç Arasında", bir çocuğun hayatına dokunan her eğitimcinin aslında bir "köprü ustası" olduğunu ve bu köprünün temelinin önce sevgiyle atıldığını vurguluyor.